Wikisłownik

podróżnik

podróżnik (język polski) edytuj

 
podróżnik (1.1)
wymowa:
IPA: [pɔdˈruʒʲɲik], AS: [podružʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto podróżuje, jest w podróży (szczególnie często)
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpodróżnikpodróżnicy
dopełniaczpodróżnikapodróżników
celownikpodróżnikowipodróżnikom
biernikpodróżnikapodróżników
narzędnikpodróżnikiempodróżnikami
miejscownikpodróżnikupodróżnikach
wołaczpodróżnikupodróżnicy
przykłady:
(1.1) Wieczorem zapraszam na spotkanie ze sławnym podróżnikiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) globtroter, przest. wojażer, st.pol. pocestny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) autostopowicz, turysta, pielgrzym, koczownik, obieżyświat, wędrowiec
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podróż ż, podróżny m, podróżowanie n
zdrobn. podróżniczek m
forma żeńska podróżniczka ż
czas. podróżować ndk.
przym. podróżniczy, podróżny
związki frazeologiczne:
cykoria podróżnik
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=podróżnik&oldid=8287222”