podpierać (język polski) edytuj

 
on podpiera (1.1) głowę
 
robotnik podpiera (1.1) strop stemplami
 
słup podpiera (1.2) dach
 
on podpiera się (3.1) pod boki
wymowa:
IPA[pɔtˈpʲjɛraʨ̑], AS[potpʹi ̯erać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprzeć)

(1.1) dawać podparcie, aby coś nie przewróciło się, nie opadło
(1.2) służyć za podparcie
(1.3) wzmacniać jakąś tezę

czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprać)

(2.1) rzad. prać po trochu

czasownik zwrotny podpierać się (dk. podeprzeć się)

(3.1) dawać podparcie samemu sobie
(3.2) dawać podparcie sobie wzajemnie
(3.3) przen. powoływać się na coś na poparcie swojej tezy
odmiana:
(1.1-3) (2.1) koniugacja I
(3.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Od rzeźby Augusta Rodina różnił modela tylko nieodłączny papieros w podpierającym głowę ręku[1].
(1.1) Siedział przy łożu chorego, w zamyśleniu podpierając głowę pięściami[2].
(1.3) Do każdej tezy mogę znaleźć dwa podpierające fakty, jeden artykuł oraz trzy poufne plotki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-3) (3.1-3)
rzecz. podpora ż, podpórka ż, podparcie n, podpieranie
czas. podeprzeć, opierać
(2.1)
rzecz. pranie n, pralka ż
czas. prać, uprać, opierać
związki frazeologiczne:
podpierać ścianypodpierać się nosempodpierać powieki zapałkamiprzysłowie noga nogę, a brat brata podpiera
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mariusz Urbanek, Kisielewscy : Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Sarwa, Strzyga, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Zięba Maciej OP: Po szkodzie? Przed szkodą? : o Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996