począć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpɔʧ̑ɔ̃ɲʨ̑], AS[počõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) zacząć coś, rozpocząć
(1.2) spowodować zajście w ciążę

czasownik zwrotny począć się

(2.1) książk. zacząć się
(2.2) książk. o dziecku / płodzie: zacząć istnieć (od momentu zapłodnienia)
(2.3) książk. powstać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja Xc
(2.1-3) koniugacja Xc
przykłady:
(1.1) Naczelnik, tęgi, rudobrody Niemiec, nakazawszy im znakiem milczenie, począł następnie nasłuchiwać[1].
(1.2) Poczęliśmy dziecko, nie zdając sobie z tego sprawy.
(2.2) Moi rodzice powiedzieli mi, że poczęłam się w namiocie podczas wakacji.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poczęcie n, poczynanie n, rozpoczęcie n, rozpoczynanie n, napoczęcie n, napoczynanie n, początek mrz
czas. poczynać ndk., rozpocząć dk., rozpoczynać ndk., napocząć dk., napoczynać ndk.
przym. początkowy
przysł. czynnie
związki frazeologiczne:
co tu począć / co począć
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: