plutonik

plutonik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od pluton

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) ezot. astrol. osoba, w której osobowości dominuje planeta Pluton

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plutonik	plutoniki
dopełniacz	plutonika	plutoników
celownik	plutonikowi	plutonikom
biernik	plutonik	plutoniki
narzędnik	plutonikiem	plutonikami
miejscownik	plutoniku	plutonikach
wołacz	plutoniku	plutoniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plutonik	plutonicy
dopełniacz	plutonika	plutoników
celownik	plutonikowi	plutonikom
biernik	plutonika	plutoników
narzędnik	plutonikiem	plutonikami
miejscownik	plutoniku	plutonikach
wołacz	plutoniku	plutonicy

przykłady:

(2.1) Plutonicy łączą marsowe wypatrywanie wroga z saturnowym izolowaniem się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Pluton m, pluton m, plutonista m, plutonowy m, plutonian m

przym. plutonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. pluton

(2.1) pol. Pluton

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: pluton

źródła: