platoniczny
platoniczny (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) o uczuciu: oparty na skłonności duchowej, pozbawiony pierwiastka zmysłowego, seksualnego[1][2]
- (1.2) nierealny, niedający się urzeczywistnić[1][2]
- (1.3) daw. zob. platoński[2]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik platoniczny platoniczna platoniczne platoniczni platoniczne dopełniacz platonicznego platonicznej platonicznego platonicznych celownik platonicznemu platonicznej platonicznemu platonicznym biernik platonicznego platoniczny platoniczną platoniczne platonicznych platoniczne narzędnik platonicznym platoniczną platonicznym platonicznymi miejscownik platonicznym platonicznej platonicznym platonicznych wołacz platoniczny platoniczna platoniczne platoniczni platoniczne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) W końcu zdał sobie sprawę, że nigdy jej nie będzie miał dla siebie, ale wiedział co to miłość platoniczna.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) nierealny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Platon mrz/mos, platonizm m
- przym. Platoński, platoński
- przysł. platonicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) платанічны
- esperanto: (1.1) platona; (1.2) platona, platoneco
- hiszpański: (1.1) platónico
- niemiecki: (1.1) platonisch
- nowogrecki: (1.1) πλατωνικός
- rosyjski: (1.1) платонический
- ukraiński: (1.1) платонічний
- włoski: (1.1) platonico; (1.2) platonico
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „platoniczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „platoniczny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
