pieniek

pieniek (język polski)

pieniek (1.3)

pieniek (1.4)

pieniek (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛ̇̃ɲɛk], AS: [pʹi ̯ė̃ńek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: pień

(1.2) mały pień

(1.3) leśn. widoczna część pnia (bez korzeni), która pozostaje w ziemi po ścięciu drzewa

(1.4) odcięta górna część karcza lub nasada pnia, na której rąbie się drewno albo mięso

(1.5) gw. ul

odmiana:

przykłady:

(1.4) Dawniej drewno na opał rąbano na pieńku.

(1.5) Moja kobieta dostała po ojcu dziesięć pieńków; nie chciałbym ich zmarnować; boć widzę, że pszczoły są bardzo pożyteczne.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pniaczek

(1.4) pniak, reg. śl. gnot, reg. śl. gnotek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pniaczek m, pień nmos/n/mrz

przym. pieńkowy

związki frazeologiczne:

mieć na pieńku

etymologia:

pol. pień + -ek

uwagi:

zobacz też: karcz • karpa • karpina • pień

tłumaczenia:

• kataloński: (1.2) tió m
• wilamowski: (1.2) hełcła; (1.3) hełcła; (1.4) śajtkłöc n

źródła: