personbil

personbil (język norweski (bokmål))

personbil (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) samochód osobowy

odmiana:

(1.1) en personbil, personbilen, personbiler, personbilene

przykłady:

(1.1) En skolebuss har kollidert med en personbil på E39 i Sogn og Fjordane. (VG) → Autobus szkolny zderzył się z samochodem osobowym na drodze E39 w Sogn og Fjordane.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) lastebil

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

personbil (język szwedzki)

personbil (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) samochód osobowy

odmiana:

(1.1) en personbil, personbilen, personbilar, personbilarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) szw. person + bil → osoba + samochód

uwagi:

źródła: