pełnoletni

pełnoletni (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający wiek, w którym według prawa nabywa się pełnię praw obywatelskich oraz ponosi odpowiedzialność za swoje czyny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) ktoś pełnoletni (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pełnoletni		pełnoletnia	pełnoletnie	pełnoletni	pełnoletnie
dopełniacz	pełnoletniego		pełnoletniej	pełnoletniego	pełnoletnich
celownik	pełnoletniemu		pełnoletniej	pełnoletniemu	pełnoletnim
biernik	pełnoletniego	pełnoletni	pełnoletnią	pełnoletnie	pełnoletnich	pełnoletnie
narzędnik	pełnoletnim		pełnoletnią	pełnoletnim	pełnoletnimi
miejscownik	pełnoletnim		pełnoletniej	pełnoletnim	pełnoletnich
wołacz	pełnoletni		pełnoletnia	pełnoletnie	pełnoletni	pełnoletnie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pełnoletni	pełnoletni
dopełniacz	pełnoletniego	pełnoletnich
celownik	pełnoletniemu	pełnoletnim
biernik	pełnoletniego	pełnoletnich
narzędnik	pełnoletnim	pełnoletnimi
miejscownik	pełnoletnim	pełnoletnich
wołacz	pełnoletni	pełnoletni
depr. M. i W. lm: (te) pełnoletnie

przykłady:

(1.1) Każdy pełnoletni polski obywatel może głosować w wyborach do parlamentu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niepełnoletni, małoletni, nieletni

(2.1) niepełnoletni, małoletni, nieletni

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pełnoletniość ż

forma żeńska pełnoletnia

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) madhor
• angielski: (1.1) of age
• białoruski: (1.1) паўналетні
• bośniacki: (1.1) punoljetan
• chorwacki: (1.1) punoljetan
• czeski: (1.1) plnoletý
• duński: (1.1) myndig
• esperanto: (1.1) plenaĝa; (2.1) plenaĝulo
• fiński: (1.1) täysi-ikäinen
• hiszpański: (1.1) mayor de edad
• macedoński: (1.1) полнолетен; (2.1) полнолетник
• nowogrecki: (1.1) ενήλικος
• rosyjski: (1.1) совершеннолетний
• serbski: (1.1) пунолетан
• słowacki: (1.1) plnoletý
• słoweński: (1.1) polnoleten; (2.1) polnoletnik
• szwedzki: (1.1) myndig
• ukraiński: (1.1) повнолітній
• węgierski: (1.1) nagykorú; (2.1) nagykorú
• wilamowski: (1.1) grujeriḱ, fułłjeriḱ, fułłjerik

źródła: