palant (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpalãnt], AS[palãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) sport. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i gumowej piłeczki; zob. też palant w Wikipedii
(1.2) sport. reg. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i tzw. kluchy
(1.3) sport. kij służący do grania w palanta (1.1-2)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. obraźliwy zwrot do mężczyzny, który wzbudza lekceważenie lub pogardę
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(2.1) Miałem do wyboru: siedzieć pod bombami jak palant lub walczyć[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) szlagbal
(1.2) reg. kuj. klucha
(1.3) podbijak
(2.1) pot. dureń, głąb, głupek, pacan, patafian, skurczybyk; wulg. chuj, dupek, fiut, kutafon
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. palantowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) wł.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Super Express, nr 20/2, Warszawa, 1998 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.