pajęczyna (język polski) edytuj

 
pajęczyna (1.1)
 
pajęczyna (1.3)
wymowa:
IPA[ˌpajɛ̃n͇ˈʧ̑ɨ̃na], AS[pai ̯ẽṇčna], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sieć tkana przez pająka
(1.2) nici z pajęczyny (1.1)
(1.3) pot. przen. rzecz przypominająca pajęczynę (1.1)
(1.4) skryte działanie wielu osób[1]
(1.5) łow. sieć z cienkich nici do łowienia ptaków[2]
(1.6) środ. kradzież bielizny ze strychu[2]
(1.7) daw. gw. (Warszawa) bielizna[3]
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.1) Po przyjeździe na działkę zauważyłem pajęczyny w domu.
(1.3) U nas w serwerowni jest taka pajęczyna, że sami nie wiemy co jest z czym połączone.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tkać / pleść pajęczynę • łapać / złapać w pajęczynę • zerwać / zrywać pajęczynę • zaplątać się / złapać się w pajęczynę
(1.3) pajęczyna kabli / przewodów / rur
(1.4) czerwona / lewacka pajęczyna • pajęczyna korupcyjna / powiązań / zależności
(1.7) zmieść pajęczynę → ukraść bieliznę[3]
synonimy:
(1.1) sieć, reg. białost. pajucina
(1.3) gmatwanina, kłębowisko, plątanina
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pająk m, pajączek m, pajęczyca ż, pajęczynówka ż, pajęczak m, pajęczarka ż, pajęczarz m, pajęczyniarz m, pajęczarstwo n, pajęczaki
zdrobn. pajęczynka ż
przym. pajęczynowy, pajęczy, pajęczasty, pajęczynowaty, pająkowaty
przysł. pajęczo
związki frazeologiczne:
gdy pająk w lipcu przychodzi, to za sobą deszcz przywodzi, gdy swą pajęczynę snuje, bliską burzę czuje
etymologia:
pol. pajęczy + -na < pol. pająk
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „pajęczyna” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „pajęczyna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 26.