padlina

padlina (język polski)

padlina (1.1)

wymowa:

IPA: [paˈdlʲĩna], AS: [padlʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwierzęce zwłoki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	padlina	padliny
dopełniacz	padliny	padlin
celownik	padlinie	padlinom
biernik	padlinę	padliny
narzędnik	padliną	padlinami
miejscownik	padlinie	padlinach
wołacz	padlino	padliny

przykłady:

(1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) utylizacja padliny • czuć / zwęszyć padlinę • żywić się padliną

synonimy:

(1.1) ścierwo, reg. śl. myrcha

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. padanie n, padnięcie n, padło n

czas. paść dk., padać ndk., padnąć dk.

przym. padlinowy, padły, padnięty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. padły + -ina < pol. paść

uwagi:

(1.1) zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) carrion
• baskijski: (1.1) sarraski
• białoruski: (1.1) падла ż, мярцвячына ż
• bułgarski: (1.1) мърша ż
• duński: (1.1) ådsel n
• esperanto: (1.1) kadavraĵo
• francuski: (1.1) charogne
• hiszpański: (1.1) carroña ż
• islandzki: (1.1) hræ n
• litewski: (1.1) maita ż
• łotewski: (1.1) maita ż
• niemiecki: (1.1) Kadaver m, Aas n
• nowogrecki: (1.1) ψοφίμι n, κουφάρι n
• rosyjski: (1.1) падаль ż
• szkocki gaelicki: (1.1) ablach m
• szwedzki: (1.1) as n
• wilamowski: (1.1) zdehlīn ż, ȫs n
• włoski: (1.1) carogna ż

źródła: