pątnik

pątnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔ̃ntʲɲik], AS: [põntʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pielgrzym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pątnik	pątnicy
dopełniacz	pątnika	pątników
celownik	pątnikowi	pątnikom
biernik	pątnika	pątników
narzędnik	pątnikiem	pątnikami
miejscownik	pątniku	pątnikach
wołacz	pątniku	pątnicy

przykłady:

(1.1) Pątnik, choć twarz miał zuchwałą, trząsł się po prostu jak liść.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pielgrzym, sakroturysta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pątniczka ż, pąć ż

przym. pątniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. pątny < st.pol. pąć, czyli „droga”; pierwotnie słowo używane w znaczeniu „podróżnik”, później w znaczeniu „podróżnik do miejsc świętych”, „pielgrzym”

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pielgrzym

źródła: