ostrzał (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɔsṭʃaw], AS[osṭšau̯], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. strzelanie do kogoś, prowadzenie ognia skierowanego na jakiś cel; ostrzeliwanie
(1.2) książk. przen. ostre, zmasowane wystąpienie przeciwko osobie lub zjawisku
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) być pod ostrzałem wroga • ostrzał artyleryjski
(1.2) być pod ostrzałem opinii publicznejznaleźć się pod ostrzałem krytyki
synonimy:
(1.1) obstrzał
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. strzelać, ostrzeliwać ndk., ostrzelać dk.
rzecz. ostrzeliwanie n, ostrzelanie n, strzał m
przym. strzelecki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: