ordynator
ordynator (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ordynator ordynatorzy dopełniacz ordynatora ordynatorów celownik ordynatorowi ordynatorom biernik ordynatora ordynatorów narzędnik ordynatorem ordynatorami miejscownik ordynatorze ordynatorach wołacz ordynatorze ordynatorzy - (2.1) nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ordynator ordynator dopełniacz ordynator ordynator celownik ordynator ordynator biernik ordynator ordynator narzędnik ordynator ordynator miejscownik ordynator ordynator wołacz ordynator ordynator
- przykłady:
- (1.1) Są szpitale, w których ordynatorzy są zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych i oficjalnie są koordynatorami oddziałów.
- (1.1) W czasie obchodu trzeba było przy setce pacjentów opowiadać ordynatorowi o swoich problemach.
- (2.1) Oddziałem pediatrii kieruje młoda ordynator z niewielkim stażem.
- składnia:
- synonimy:
- (2.1) pot. ordynatorka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska ordynatorka ż
- przym. ordynatorski
- rzecz. ordynatura
- czas. ordynować
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) medical director; (2.1) medical director
- czeski: (1.1) primář m
- hiszpański: (1.1) jefe de servicio m (médico)
- niderlandzki: (1.1) directeur-geneesheer m, geneesheer-directeur; (2.1) directeur-geneesheer ż, geneesheer-directeur
- niemiecki: (1.1) Chefarzt m; (2.1) Chefärztin ż
- szwedzki: (1.1) avdelningsläkare w
- źródła: