opętać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈpɛ̃ntaʨ̑], AS[opntać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. opętywać)

(1.1) uzależnić kogoś, coś od siebie[1]
(1.2) o uczuciach: ogarnąć kogoś[1]
(1.3) rel. poddać działaniu diabła[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pętla ż, opętana ż, opętany mos, opętanie n, opętywanie n
czas. opętywać ndk., pętać ndk.
przym. opętany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. o- + pętać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „opętać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „opętać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.