ogier (język polski) edytuj

 
ogier (1.1)
wymowa:
IPA[ˈɔɟɛr], AS[oǵer], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zootechn. niekastrowany samiec konia i innych koniowatych; zob. też ogier w Wikipedii
(1.2) zootechn. niekastrowany samiec wielbłąda

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. pot. mężczyzna o dużej sprawności i potrzebach seksualnych
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Ogiery większe od klaczy.
(2.1) Mój stary to niezły ogier.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ognisty ogier • dopuścić ogiera do klaczy
synonimy:
(1.1) reg. ogr
(2.1) kozak, buhaj
antonimy:
(1.1) klacz, wałach
hiperonimy:
(1.1) koń, samiec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ukr. о́гир < tur. aygyr[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 118.