odzienie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔˈʥ̑ɛ̇̃ɲɛ], AS[oʒ́ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. to, w co człowiek ubiera się; ubranie, odzież
(1.2) st.pol. zbroja[1]
odmiana:
(1.1) blm[2],
przykłady:
(1.1) Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) odzienie letnie / zimowewytworne / świątecznewłożyć odzienie
synonimy:
(1.1) garderoba, odzież, przyodziewek, ubiór, ubranie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odzianie n, odziewadło n, odziewanie n, odziewek mrz, odzieżówka ż, odzieniec mos, odzież ż
czas. odziać dk., odziewać ndk.
przym. odziany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. odziać + -enie
uwagi:
(1.1) kolokacje: „założyć odzienie” i „ubrać odzienie” są niewłaściwe, a poprawna forma to: „włożyć odzienie”[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
  2. 2,0 2,1 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 586.
  3. Ewangelia wg św. Marka 9,3, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Walenty Prokulski)