odraczać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔdˈraʧ̑aʨ̑], AS[odračać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odroczyć)

(1.1) praw. oficjalnie przesuwać jakąś sprawę na późniejszy termin
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wygląda na to, że pan mecenas rzeczywiście może zrobić wiele złego, rozprawy wciąż odraczane, linia obrony idzie w kierunku uznania kobiety za winną[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odraczanie n, odroczenie n, odroczka ż
czas. odroczyć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krystyna Kofta, Gdyby zamilkły kobiety, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.