odprawa (język polski) edytuj

 
odprawa (1.1)
 
odprawa (1.3)
wymowa:
IPA[ɔtˈprava], AS[otprava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zebranie, podczas którego zwierzchnik udziela instrukcji podwładnym
(1.2) ostra, stanowcza odpowiedź
(1.3) załatwienie formalności związanych z wyjazdem osób, wysłaniem towarów lub odlotem samolotu lub odejściem jednostki pływającej
(1.4) jednorazowe wynagrodzenie udzielane pracownikowi przy opuszczaniu posady
odmiana:
przykłady:
(1.1) Na odprawie szef rozdzielił zadania.
(1.2) Po odprawie posłów greckich rozpoczęło się oblężenie Troi.
(1.3) Odprawa na lotnisku polega na sprawdzeniu paszportu podróżnego, zdaniu bagażu oraz odbiorze karty pokładowej.
(1.4) W mediach pojawiają się informacje, że prezesi i menedżerowie, odchodząc z firmy, otrzymują wysokie odprawy.
składnia:
kolokacje:
(1.3) odprawa celna
(1.4) przyznać / wypłacić odprawę • odprawa emerytalna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. odprawić dk., odprawiać ndk.
rzecz. odprawianie n, odprawienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: