odorus
odorus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) pachnący, woniejący[1]
- (1.2) o ładnym zapachu, wonny[2]
- (1.3) śmierdzący, źle pachnący[2]
- (1.4) dotyczący powonienia, węchowy[1]
- (1.5) wietrzący, węszący[3]
- (1.6) podążający za zapachem[2]
- odmiana:
- (1.1-6) odor|us, ~a, ~um
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) odorabilis, odoratus, odorifer
- (1.2) odorativus
- (1.6) odorisequus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odor m, odos m, odoramen n, odoramentum n, odoratio ż, odoratus m
- przym. odorabilis, odorativus, odoratus, odorifer, odorificatus, odorisequus, odoro
- czas. odoro, odoror
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „odorus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 436.
- ↑ 2,0 2,1 2,2
Hasło „odorus” w: Greek, Latin, Arabic, Old Norse Word Study Tool.
- ↑ Hasło „odorus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. pierwsze, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957, s. 340.
