ochotnik
ochotnik (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś dobrowolnie zgłaszający się do udziału w czymś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ochotnik ochotnicy dopełniacz ochotnika ochotników celownik ochotnikowi ochotnikom biernik ochotnika ochotników narzędnik ochotnikiem ochotnikami miejscownik ochotniku ochotnikach wołacz ochotniku ochotnicy depr. M. i W. lm: (te) ochotniki
- przykłady:
- (1.1) Na jego twarzy malowała się niepewność, gdy jako jedyny wstał i zgłosił się jako ochotnik.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) na ochotnika
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) tester, wolontariusz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ochota ż
- forma żeńska ochotniczka ż
- przym. ochotniczy, ochoczy
- przysł. ochotniczo, ochoczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) vullnetar m
- angielski: (1.1) volunteer, enlistee
- białoruski: (1.1) ахвотнік m, дабраволец m, добраахвотнік m
- bułgarski: (1.1) доброволец m
- francuski: (1.1) volontaire m
- hiszpański: (1.1) voluntario m
- niemiecki: (1.1) Freiwilliger m
- rosyjski: (1.1) доброволец m
- ukraiński: (1.1) охо́тник m
- źródła: