obrażenie

obrażenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbraˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [obražẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od obrazić

(1.2) uszkodzenie tkanek lub narządów ciała, np. poprzez złamanie, zranienie, działanie promieniowania itp.

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obrażenie
dopełniacz	obrażenia
celownik	obrażeniu
biernik	obrażenie
narzędnik	obrażeniem
miejscownik	obrażeniu
wołacz	obrażenie

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrażenie	obrażenia
dopełniacz	obrażenia	obrażeń
celownik	obrażeniu	obrażeniom
biernik	obrażenie	obrażenia
narzędnik	obrażeniem	obrażeniami
miejscownik	obrażeniu	obrażeniach
wołacz	obrażenie	obrażenia

przykłady:

(1.2) Obrażenia spowodowały u niego szok pourazowy.

składnia:

kolokacje:

(1.2) obrażenia wewnętrzne • obrażenia lekkie / silne / rozległe • w wyniku obrażeń

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obraza ż, obrażanie n

czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.

przym. obrażalski, obraźliwy

przysł. obraźliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) rzadko występuje w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) injury
• duński: (1.2) skade w

źródła: