obrączka
obrączka (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od: obręcz
- (1.2) jubil. ozdoba najczęściej wykonana ze szlachetnego metalu w formie kółka bez oczka noszona na palcu
- (1.3) jubil. zob. obrączka ślubna[1]; zob. też obrączka ślubna w Wikipedii
- (1.4) ornit. opaska z napisem, zakładana na nogę ptakom w celu prowadzenia obserwacji[1]
- (1.5) techn. kółko używane do wzmacniania lub łączenia czegoś[1]
- (1.6) koliste obramowanie wokół czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obrączka obrączki dopełniacz obrączki obrączek celownik obrączce obrączkom biernik obrączkę obrączki narzędnik obrączką obrączkami miejscownik obrączce obrączkach wołacz obrączko obrączki
- przykłady:
- (1.3) Obrączka po tylu latach z trudem schodzi z palca i zostawiła odcisk, który wskazuje moje miejsce na ziemi.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obręcz ż, obrączkowanie n, obrączkowiec m
- czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk.
- przym. obręczowy, obrączkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) por. pierścień • pierścionek • sygnet
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) ring; (1.3) wedding ring
- esperanto: (1.1) ringo; (1.3) edziĝa ringo
- kaszubski: (1.2) piestrzéń m; (1.3) piestrzéń slëbny m
- maltański: (1.3) ċurkett taż-żwieġ m
- niemiecki: (1.2) Ring m; (1.3) Ehering m, Trauring m
- rosyjski: (1.1) колечко n; (1.2) кольцо n; (1.3) обручальное кольцо n
- ukraiński: (1.1) перстень m; (1.3) обручка ż
- wilamowski: (1.1) rafa m; (1.3) fyngiela
- źródła:
