obojętność (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɔɕʨ̑], AS[oboi ̯ntność], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak zainteresowania czymś, brak czułości wobec czegoś, kogoś
(1.2) chem. nie uleganie przemianom chemicznym
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ich obojętność irytuje go bardziej, niż chce przyznać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obojętność otoczenia
synonimy:
(1.1) indyferencja, ignorancja, znieczulica, apatia, zblazowanie
antonimy:
(1.1) zainteresowanie, podnieta
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. obojętny
przysł. obojętnie
czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać
rzecz. zobojętnianie n, zobojętnienie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. obojętny + -ość[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „obojętność” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.