obalić (język polski) edytuj

 
pies i chłopiec się obalili (2.1)
wymowa:
?/i, IPA[ɔˈbalʲiʨ̑], AS[obalʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. obalać)

(1.1) aspekt dokonany od: obalać

czasownik zwrotny dokonany obalić się (ndk. obalać się)

(2.1) aspekt dokonany od: obalać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Silny wiatr obalił kilka drzew, które przecinały szosę, uniemożliwiając ruch kołowy.
(1.1) To Odoaker obalił ostatniego cesarza zachodniorzymskiego, a insygnia cesarskie wysłał do Konstantynopola.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obalenie n, obalanie n
czas. obalać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: obalać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: obalać się
źródła: