numerus clausus (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa

(1.1) praw. zamknięta lista elementów, która wskazuje wszystkie dopuszczalne i poza którą nie można wychodzić; zob. też numerus clausus w Wikipedii
(1.2) maksymalna liczba bądź procentowy udział osób pewnej kategorii, które mogą być przyjęte na studia, do pracy, stowarzyszeń itp.; zob. też numerus clausus (szkolnictwo wyższe) w Wikipedii[1]
odmiana:
(1.1-2) nieodm.
przykłady:
(1.2) W czasie ONR-owskiego szaleństwa młodzieży akademickiej, wprowadzenia numerus clausus dla Żydów i wymuszania na nich, by stali w czasie wykładów, doktor wysłał swego syna na Akademię Medyczną w Pradze[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) dyskryminacja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac.
uwagi:
(1.1) zobacz też: numerus nullusgetto ławkowe
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „numerus clausus” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. Wydziedziczeni, Danuta Koral, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.