nornica

nornica (język polski)

nornica (1.1)

wymowa:

IPA: [nɔrʲˈɲiʦ̑a], AS: [norʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. drobny, pospolity gryzoń półkuli północnej, prowadzący głównie nocny tryb życia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nornica	nornice
dopełniacz	nornicy	nornic
celownik	nornicy	nornicom
biernik	nornicę	nornice
narzędnik	nornicą	nornicami
miejscownik	nornicy	nornicach
wołacz	nornico	nornice

przykłady:

(1.1) Nornica zamieszkuje prawie wszystkie typy lasów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nornica ruda

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gryzoń

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nora ż, norka ż, norki nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vole
• białoruski: (1.1) палёўка ż
• estoński: (1.1) uruhiir
• litewski: (1.1) pelėnai
• łaciński: (1.1) clethrionomys
• niemiecki: (1.1) Rötelmäus ż
• rosyjski: (1.1) полёвка ż
• szwedzki: (1.1) skogssork w
• ukraiński: (1.1) полівка ż

źródła: