niszczyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɲiʃʧ̑ɨʨ̑], ASiščyć], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) pozbawiać rzecz jej kształtu bądź funkcji

czasownik zwrotny niszczyć się

(2.1) ulegać destrukcji, szkodliwemu wpływowi czegoś
(2.2) szkodzić sobie wzajemnie, tępić się nawzajem
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Niszczysz moją ulubioną lalkę!
składnia:
(1.1) niszczyć + B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) psuć, burzyć, demolować, dewastować, łamać, dezelować, niwelować, dezintegrować, destruować, unicestwiać
(2.1) niszczeć
antonimy:
(1.1) tworzyć, kreować, budować, naprawiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niszczycielstwo n, niszczyciel m, niszczycielka ż, niszczarka ż, niszczenie n, zniszczenie n
czas. zniszczyć dk., niszczeć ndk.
przym. niszczycielski, zniszczony, zniszczalny
przysł. niszczycielsko
związki frazeologiczne:
małe dzieci piszczą, a duże niszczą
etymologia:
od prasł. *niščiti, a to od przymiotnika *niščь → biedny[1]
por. chorw. ništiti, czes. ništiti, ros. нищить i ukr. ни́щити
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „niszczyć” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 127.