niestabilność

niestabilność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest chwiejne, niezachowujące równowagi

(1.2) odprzym. cecha tego, co jest niestabilne, zmienne, ulegające częstym wahaniom

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	niestabilność	niestabilności
dopełniacz	niestabilności	niestabilności
celownik	niestabilności	niestabilnościom
biernik	niestabilność	niestabilności
narzędnik	niestabilnością	niestabilnościami
miejscownik	niestabilności	niestabilnościach
wołacz	niestabilności	niestabilności

przykłady:

(1.1) Bezpośrednią przyczyną wypadku pracownika była niestabilność rusztowania.

(1.2) Kolejne rozdziały poświęcone są falom i niestabilnościom hydrodynamicznym ogólnej cyrkulacji atmosfery oraz elementom technik numerycznych (…)

(1.2) Jego racjonalność jest dostosowywana względem oszacowania związku między początkami i końcami oraz ochrony ludzi przed niestabilnościami i podziałami (…)

składnia:

(1.1-2) niestabilność + D.

kolokacje:

(1.1) niestabilność stołu / rusztowania / konstrukcji

(1.2) niestabilność polityczna / psychiczna / emocjonalna • niestabilność gospodarki / rynku / prawa • poczucie niestabilności

synonimy:

(1.1) chwiejność, chybotliwość

antonimy:

(1.1) stabilność

(1.2) stabilność

hiperonimy:

(1.1) ruchomość

(1.2) zmienność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. niestabilny

przysł. niestabilnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. niestabilny + -ość

uwagi:

według Uniwersalnego słownika języka polskiego wyraz nie tworzy liczby mnogiej

tłumaczenia:

• kataloński: (1.1) inestabilitat ż; (1.2) inestabilitat ż
• walijski: (1.1) ansefydlogrwydd m

źródła: