niegodziwiec

niegodziwiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛɡɔˈʥ̑ivʲjɛʦ̑], AS: [ńegoʒ́ivʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ktoś niegodziwy, zły, nieuczciwy, nikczemny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	niegodziwiec	niegodziwcy
dopełniacz	niegodziwca	niegodziwców
celownik	niegodziwcowi	niegodziwcom
biernik	niegodziwca	niegodziwców
narzędnik	niegodziwcem	niegodziwcami
miejscownik	niegodziwcu	niegodziwcach
wołacz	niegodziwcze/niegodziwcu	niegodziwcy

przykłady:

(1.1) Potem jednak służbę znalazła, dziecko u tej praczki za zapłatą zostawiła i przez czas jakiś nieźle by jej było, gdyby zgryzota i żałość, i złość na tego niegodziwca, co ją stąd wyciągnął, a potem w najnieszczęśliwszym położeniu porzucił, nie piekły i nie męczyły tak, że suknię na sobie czasem w drobne kawałki darła (…) (E. Orzeszkowa: Cham)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łotr, nędznik, łajdak, drań, nikczemnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niegodziwość ż

przym. niegodziwy

przysł. niegodziwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scoundrel, villain, rascal, knave
• białoruski: (1.1) нягоднік m
• esperanto: (1.1) fihomo, fiulo
• jidysz: (1.1) רשע m (rosze)
• rosyjski: (1.1) негодяй m, подлец m

źródła: