nawrót (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. ponowne wystąpienie czegoś, powtórzenie się[1]
(1.2) sport. zwrot do tyłu[2]
(1.3) techn. przywrócenie poprzedniego kierunku ruchu maszyny[3]
(1.4) rzad. miejsce zawrócenia
(1.5) daw. zwrócenie czegoś, zadośćuczynienie czemuś
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Po tygodniu nastąpił nagły nawrót choroby.
(1.1) Tak, to nawrót twojej miłości w Wenecji stał się przyczyną mej rozpaczy i mojej zbrodni.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. nawracać ndk., nawrócić dk.
przym. nawrotny, nawrotowy
rzecz. nawracanie n, nawrócenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
  2.   Hasło „nawrót” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „nawrót” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Alfred de Musset, Spowiedź dziecięcia wieku, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.