narzeczona (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˌnaʒɛˈʧ̑ɔ̃na], AS[nažečõna], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona
(1.2) pot. kobieta będąca w związku
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Tego wieczora przyjdę do ciebie z moją narzeczoną.
(1.2) Na imprezie był Rafał z nową narzeczoną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nupturientka, daw. oblubienica; gw. (Górny Śląsk) libsta, lipsta
(1.2) dziewczyna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narzeczeństwo n, narzecze n
forma męska narzeczony m
czas. rzec dk.
przym. narzeczeński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzeczony
źródła: