narratorka

narratorka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌnarːaˈtɔrka], AS: [na•ratorka], zjawiska fonetyczne: akc. pob.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: narrator

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	narratorka	narratorki
dopełniacz	narratorki	narratorek
celownik	narratorce	narratorkom
biernik	narratorkę	narratorki
narzędnik	narratorką	narratorkami
miejscownik	narratorce	narratorkach
wołacz	narratorko	narratorki

przykłady:

(1.1) Narratorką jest bibliotekarka, której zaproponowano przygotowanie referatu o seksie w starej literaturze arabskiej. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narrator m, narracja ż

przym. narratorski, narracyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: narrator

• esperanto: (1.1) rakontantino

źródła: