narrator

narrator (język polski)

wymowa:

IPA: [narˈːatɔr], AS: [na•rator], zjawiska fonetyczne: gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) postać fikcyjna powołana przez autora w celu opowiedzenia określonej fabuły

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	narrator	narratorzy
dopełniacz	narratora	narratorów
celownik	narratorowi	narratorom
biernik	narratora	narratorów
narzędnik	narratorem	narratorami
miejscownik	narratorze	narratorach
wołacz	narratorze	narratorzy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) narrator pierwszoosobowy / trzecioosobowy • narrator wszechwiedzący

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narracja ż

forma żeńska narratorka ż

przym. narracyjny, narratorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac.

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) قصصي
• baskijski: (1.1) narratzaile
• esperanto: (1.1) rakontanto
• hiszpański: (1.1) narrador m
• kaszubski: (1.1) narratór m, òpòwiôdôcz m
• nowogrecki: (1.1) αφηγητής m

źródła:

narrator (język angielski)

wymowa:

wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narrator, narratorka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. narrate

rzecz. narration, narrative

przym. narrative

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

narrator (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narrator

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) relator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. narrar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Hasło zostało zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!

źródła: