monoteista

monoteista (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔ̃nɔtɛˈ^jista], AS: [mõnote^i ̯ista], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. rel. wyznawca jednego, jedynego boga

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monoteista	monoteiści
dopełniacz	monoteisty	monoteistów
celownik	monoteiście	monoteistom
biernik	monoteistę	monoteistów
narzędnik	monoteistą	monoteistami
miejscownik	monoteiście	monoteistach
wołacz	monoteisto	monoteiści

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) politeista

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteizm m

forma żeńska monoteistka ż

przym. monoteistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) monoteista
• białoruski: (1.1) монатэіст m
• bułgarski: (1.1) монотеист m
• esperanto: (1.1) monoteisto
• hiszpański: (1.1) monoteísta m
• niemiecki: (1.1) Monotheist m
• rosyjski: (1.1) монотеист m
• słowacki: (1.1) monoteista m
• szwedzki: (1.1) monoteist w
• ukraiński: (1.1) монотеїст m
• włoski: (1.1) monoteista m

źródła:

monoteista (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) monoteistyczny

rzeczownik

(2.1) monoteista

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteismo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

monoteista (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. monoteista

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monoteista	monoteisti
dopełniacz	monoteistu	monoteistov
celownik	monoteistovi	monoteistom
biernik	monoteistu	monoteistov
miejscownik	monoteistovi	monoteistoch
narzędnik	monoteistom	monoteistami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) polyteista

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteizmus m

forma żeńska monoteistka ż

przym. monoteistický

przysł. monoteisticky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

monoteista (język włoski)

wymowa:

IPA: /monoteˈista/

podział przy przenoszeniu wyrazu: mo•no•te•i•sta

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. monoteista

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) rel. monoteistka

przymiotnik

(3.1) rel. monoteistyczny

odmiana:

(1.1) lp monoteista; lm monoteisti

(2.1) lp monoteista; lm monoteiste

(3.1) lp monoteista m ż; lm monoteisti m, monoteiste ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(3.1) monoteistico

antonimy:

(1.1) politeista

(2.1) politeista

(3.1) politeista, politeistico

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteismo m

przym. monoteistico

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. monoteismo + -ista

uwagi:

źródła: