monaþ
monaþ (język staroangielski) edytuj
- wymowa:
- IPA: /ˈmoːnaθ/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1) a-tematyczna;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mōnaþ mōnþas dopełniacz mōnþes mōnþa celownik mōnþe mōnþum biernik mōnaþ mōnþas
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla średnioang. month > ang. month
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „mōnaþ” w: Henry Sweet, The student’s dictionary of Anglo-Saxon, Clarendon Press, Oksford 1896, s. 120.
