mistycyzm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[mʲiˈstɨʦ̑ɨsm̥], AS[mʹistycysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kierunek religijno-filozoficzny dopuszczający możliwość pozazmysłowego, bezpośredniego kontaktu z Bogiem; zob. też mistycyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W zależności od miejsca, w którym rozprzestrzeniał się islam, mistycyzm muzułmański wchłaniał elementy różnych religii i kierunków filozoficznych (np. chrześcijańskie, neoplatońskie, irańskie, hinduskie i buddyjskie).[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mistyka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) sufizm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mistyk mos, mistyka ż, mistyczka ż, mistyczność ż
przym. mistyczny
przysł. mistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. μυστικός (mystikós)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. religie.wiara.pl
  3. Stanisław Makowski, Romantyzm, WSiP, Warszawa 1995, s. 508.