mistrzostwo

mistrzostwo (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲiˈsṭʃɔstfɔ], AS: [mʹisṭšostfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) najwyższa biegłość w czymś

(1.2) sport. tytuł mistrza w określonej konkurencji lub dyscyplinie

(1.3) sport. w lm zawody lub rozgrywki o tytuł mistrza

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mistrzostwo	mistrzostwa
dopełniacz	mistrzostwa	mistrzostw
celownik	mistrzostwu	mistrzostwom
biernik	mistrzostwo	mistrzostwa
narzędnik	mistrzostwem	mistrzostwami
miejscownik	mistrzostwie	mistrzostwach
wołacz	mistrzostwo	mistrzostwa

przykłady:

(1.2) W 2002 roku mistrzostwo świata w piłce nożnej zdobyła drużyna Brazylii.

składnia:

kolokacje:

(1.2) mistrzostwo olimpijskie / świata / Europy / kraju / Polski / ligi

(1.3) mistrzostwa świata • mistrzostwa Europy

synonimy:

(1.1) kunszt, maestria, wirtuozeria, zawodowstwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mistrzostwa nmos, mistrz mos, mistrzyni ż

przym. mistrzowski

przysł. mistrzowsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mistrz + -ostwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) championship
• arabski: (1.1) إجادة
• białoruski: (1.1) майстэрства n; (1.2) чэмпіянат m; (1.3) чэмпіянат m
• bułgarski: (1.1) майсторство n, майстория ż, майсторлък m
• duński: (1.2) mesterskab n; (1.3) mesterskab n
• francuski: (1.1) maestria ż, maîtrise ż; (1.3) championnat m; (1.3) championnat m
• hiszpański: (1.1) maestría ż; (1.2) campeonato m; (1.3) campeonato m
• litewski: (1.1) čempionatas m; (1.2) čempionatas m; (1.3) čempionatas m
• nowogrecki: (1.1) μαστοριά ż; (1.2) πρωτάθλημα n; (1.3) πρωτάθλημα n
• rosyjski: (1.1) мастерство n; (1.2) чемпионат m; (1.3) чемпионат m
• szwedzki: (1.2) mästerskap n; (1.3) mästerskap n
• ukraiński: (1.2) чемпіо́нство n
• węgierski: (1.2) bajnokság; (1.3) bajnokság

źródła: