marnotrawstwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmarnɔˈtrafstfɔ], AS[marnotrafstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) niewykorzystywanie rzeczy (częściowo lub wcale), nieoszczędne gospodarowanie
odmiana:
(1.1) blm;
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niegospodarność, rozrzutność, utracjuszostwo
antonimy:
(1.1) oszczędność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. marnowanie n, zmarnowanie n, marnotrawca m, marnotrawnik m, marnotrawienie n, marnacja ż
czas. marnować, marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.
przym. marnotrawny, marnotrawczy, marny
przysł. marnotrawnie, marnotrawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: