mancus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skaleczony
(1.2) niepełnosprawny, niedołężny
(1.3) niedoskonały, wadliwy
odmiana:
(1) manc|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
praindoeur. *mh₂n-ko-okaleczony w dłoń
źródłosłów dla alb. mënk, ang. mank, franc. manchot, franc. manque, hiszp. manco, katal. manc, niem. Manko, pol. manko, port. manco, rum. mânc, wł. manca, wł. manco, wł. monco
uwagi:
źródła: