Wikisłownik

mönstring

mönstring (język szwedzki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) wzorowanie[1]
(1.2) lustracja[1]
(1.3) pobór (do wojska)[2]
odmiana:
(1.1-3) en mönstring, mönstringen, mönstringar, mönstringarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. mönstra
rzecz. mönster
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 323.
  2. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=mönstring&oldid=6740643”