lustr (język polski) edytuj

 
lustr (1.1) na ceramicznych koralikach
wymowa:
IPA[lustr̥], AS[lustr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) metaliczna, iryzująca powłoka naszkliwna uzyskiwana na wyrobach ceramicznych
(1.2) przest. blask, połysk
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) nakładać lustr, powlekać lustrem
synonimy:
(1.1) luster, iryzacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lustro n, lustrzyca ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. lustre[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „lustr” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 714.

lustr (język czeski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) żyrandol
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

lustr (esperanto (morfem)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) żyrandol
(1.2) świecznik
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
lustro
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. lustre, ros. люстра
uwagi:
źródła: