literatka (język polski) edytuj

 
literatka (1.2)
wymowa:
IPA[ˌlʲitɛˈratka], AS[lʹiteratka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pisarka
(1.2) mała szklaneczka o pojemności około 100150 ml, używana zwykle do picia wódki
(1.3) zawartość literatki (1.2)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Maria Konopnicka była wybitną literatką.
(1.2) Piliśmy alkohol z literatek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) szklanka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. literatura ż, literat m, literówka ż, literacina m/ż, literiada ż
przym. literowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. literat + -ka
(1.2) od pol. literat (wyraz powstał w środowisku literackim, jak świadczą przykłady w słowniku Doroszewskiego[1]), a więc pierwotnieszklaneczka, z której pijali literaci; co do budowy por. pol. kominiarka, pol. konfederatka[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „literatka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „literatka 2” w: Franciszek Sławski, Słownik etymologiczny języka polskiego, t. IV, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, Kraków 1958–1965, s. 300.