kviete

kviete (esperanto)

morfologia:

kviet•e

wymowa:

​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) cicho

(1.2) spokojnie

odmiana:

przykłady:

(1.1) Poste alterne jen iĝis kviete, jen denove pasis mallongaj pluvoj. → Potem na przemian to czyniło się cicho, to znowu przechodziły krótkie ulewy.

(1.1) Sed kuŝu tute kviete, ĉar panjo estas tre laca. → Ale leż całkiem cicho, ponieważ mama jest bardzo zmęczona.

(1.2) Sed ŝi spiris tiel egalritme kaj kviete, ke Staĉjo ĉesis bedaŭri la lastan kinin-pulvoron. → Ale oddychała tak równo i spokojnie, że Staś przestał żałować ostatniego proszku chininy.

(1.2) Mi estas la premegata egipta popolo – malrapide kaj kviete respondis la voĉo. → Jestem skrzywdzony lud egipski — powoli i spokojnie odpowiedział głos.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kviete moviĝi → cicho poruszać się • kviete flustri → cicho szeptać

(1.2) kviete ripozi → spokojnie odpoczywać • kviete atendi → spokojnie odpoczywać

synonimy:

(1.1) silente, mallaŭte, kaŝe

(1.2) trankvile, pace

antonimy:

(1.1) laŭte, laŭtege, grave

(1.2) prompte, abrupte

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kvieto, kvieteco, malkvieto, kvietismo, kvietigaĵo

czas. kvietigi, kvietiĝi

przym. kvieta, kvietiga, malkvieta

przysł. malkviete

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: