kustosz
kustosz (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) opiekun zbiorów muzealnych lub bibliotecznych; kierownik działu
- (1.2) kośc. zwierzchnik klasztorów stanowiących kustodię
- (1.3) kośc. kanonik kapituły zarządzający własnością kapituły katedralnej lub kolegialnej
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kustosz kustosze dopełniacz kustosza kustoszy / kustoszów[1][2] celownik kustoszowi kustoszom biernik kustosza kustoszy / kustoszów narzędnik kustoszem kustoszami miejscownik kustoszu kustoszach wołacz kustoszu kustosze
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) opiekun
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- kustosz koronny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) keeper; (1.2) custos
- białoruski: (1.1) хавальнік m
- czeski: (1.2) kustos m
- francuski: (1.2) custode m
- hiszpański: (1.2) custodio m
- interlingua: (1.1) custode
- łaciński: (1.1) custos m; (1.2) custos m
- niemiecki: (1.2) Kustos m
- portugalski: (1.2) custódio m
- rosyjski: (1.1) хранитель m
- włoski: (1.1) custode m; (1.2) custode m
- źródła:
- ↑ Hasło „kustosz” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 285.
- ↑ Hasło „kustosz” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 457.