kurczyć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) zmniejszać przez ściąganie, podkulanie[1]

czasownik zwrotny kurczyć się (dk. brak)

(2.1) zmniejszać swoją objętość, swoje rozmiary[2]
(2.2) zmniejszać się pod względem liczebności, znaczenia itp.[2]
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kurczenie n, kurcz mrz, podkurcz mrz, pokurcz mrz, przykurcz mrz, rozkurcz mrz, skurcz mrz, skurczliwość ż, obkurczenie n, obkurczanie n, podkurczenie n, podkurczanie n, pokurczenie n, poskurczanie n, przykurczenie n, przykurczanie n, rozkurczenie n, rozkurczanie n, skurczenie n, wykurczanie n
czas. obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.
przym. pokurczony, skurczny, skurczony, skurczowy
przysł. kurcząco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) o tkaninie, zasobach: shrink, o mięśniach: contract
źródła:
  1.   Hasło „kurczyć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „kurczyć się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.