kumpelka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kũmˈpɛlka], AS[kũmpelka], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. dobra koleżanka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Baśka to moja dobra kumpelka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kompanka, kumpela, współtowarzyszka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kumpela ż, kumplostwo n, kumplowanie n, skumplowanie n, zakumplowanie n
forma męska kumpel mos
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski, kumplowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: