krakowianin (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkrakɔˈvʲjä̃ɲĩn], AS[krakovʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Krakowa[1]
(1.2) osoba pochodząca z Krakowa, urodzona w Krakowie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na chwałę przeszłym pokoleniom / Przytulił się do grosza grosz, / By, ku krakowian zachwyceniu, / Cudeńka rzeźbił pan Wit Stwosz.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny / znany krakowianin • szanowni / drodzy krakowianie!
(1.2) rodowity krakowianin • krakowianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
synonimy:
(1.1) krakus, krakowiak
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kraków mrz, Krak m, krakówek mrz, krakus mos, krakowiak mos, krakowian m
forma żeńska krakowianka ż
przym. krakowski, krakowianowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Kraków + -anin
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „krakowianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „krakowianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Zbigniew Książek, Cudeńka rzeźbił pan Wit Stwosz
  4.   Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.