kostur

kostur (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kij lub laska używane jako podpórka przy chodzeniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kostur	kostury
dopełniacz	kostura	kosturów
celownik	kosturowi	kosturom
biernik	kostur	kostury
narzędnik	kosturem	kosturami
miejscownik	kosturze	kosturach
wołacz	kosturze	kostury

przykłady:

(1.1) Niektóre staruszki wymyślały mu od ostatnich, jedna stłukła go kosturem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kostucha ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *kosturъ → coś kościanego, zrobionego z kości

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

kostur (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. szkielet, układ kostny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skelet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: