korespondować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkɔrɛspɔ̃nˈdɔvaʨ̑], AS[korespõndovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) prowadzić korespondencję, wymieniać się listami
(1.2) mieć związek z czymś
odmiana:
(1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
(1.1) korespondować z kimś N. na temat czegoś D.
(1.2) korespondować z czymś N.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korespondencja ż, korespondent m, korespondentka ż, korespondowanie n
przym. korespondencyjny
przysł. korespondencyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) kalka z ang. correspond with[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mirosław Bańko, Alicja Witalisz, O proporcji kalk i zapożyczeń właściwych w polszczyźnie, w: Kalkierungs- und Entlehnungssprachen in der Slavia, red. Kai Witzlack-Makarevich, Frank & Timme GmbH, 2018, s. 136.